!!Hayran Kurgu!!
Geçmiş aslında geçmemiş; göğsümün tam ortasına saplanmış bir hançer gibi, her nefeste daha derine batıyor. Zamanın kırık aynasında yansıyan yüzler hâlâ bana bakıyor, hatırladıkça kanayan yaraları yeniden açıyor. Gülüşler unutulmaz, kelimeler çürümüş fakat hâlâ kulaklarımda yankılanıyor; acılar geçmişin kasvetli gölgeleriyle birleşip ruhumu sıkıştırıyor. Her adım, her gece, hatıraların sisli elleriyle boğulmaya çalışıyor gibi, bir çıkış yok; geçmiş hâlâ burada, hâlâ yaşamımı işgal ediyor, hâlâ her solukta beni yutmaya hazır bekliyor. Ve insan, ne kadar kaçarsa kaçsın, geçmişin zincirleri omuzlarından düşmüyor; sadece daha derinlerine işleyip, varlığını sessiz bir çığlık gibi hissettiriyor.