"Abi, bu yaşamın bir sonu var mı?" Bu soru ile küçük meleğe döndü. O mücevher benzeri mavi gözlere ve kuzguni saçlara baktı. "Var. Buna ölüm deniyor." "Sadece insanlar için mi?" Meraklı küçük sesin konuşması onu gülümsetti. "Elbette hayır. Herkes bir gün ölecek. Sadece biz insanlardan farklı olarak yaşlanarak ölemeyiz. Genelde bu talihsiz bir şekilde dışarıdan müdahale ile olur." O parlak mavi gözler yavaşça batan güneşe döndü. Bir şeyler düşündüğü belliydi. Bu sırada o çimlere rahatça uzandı. Küçük meleğin sonraki sorusunu duyana kadar. "Peki kendimizi öldürürsek ne olur?" . . . Lucifer öldü. Aniden. Çok hızlı. Herşey o kadar ani olmuştu ki kimsenin işlemeye vakti olmamıştı. Hala çıkıp gelecek gibiydi. Toplantı, kardeşlerin kavgası, Lucifer'ın intiharı...Derin bir pişmanlık ama herşey olduktan sonra pişmanlik bir işe yarar mıydı? İkinci bir şansları olsaydı ne olurdu? Bunu engelleyebilirler miydi yoksa kader çoktan yazılmış mıydı? DiaLuci Mc yok Kurgu bana ait Smut belki olur İyi okumalar:)