"Ayağa kalk!" Dedi kükreyerek.Umursamadım.Bilmiyorum ama bendeki deli cesareti ne zaman geldi ama keşke hiç gelmeseymiş.Bu adam sanki beni doğrayacak gibi bakıyordu.
"Kalkmıyorum."
Hızlı adımlarla üzerime yürüyüp,elleriyle kaldırdı.Sonra ise zavallı belim duvarın sertliği ile karşılaştı.İki eli ile omuzlarını sertçe duvara bastırıp,uzun boyu neticesinde yukarıdan bana bakıyordu.İfadesiz bakışlarım beni bile şaşırtıyor,şaşırtmakla kalmıyor sanki ölüme götürüyordu.Bu adam her şeye kızıyordu.
"Sana verdiğim emirleri ne zamandan beri yapmamaya başladın!?"
"Bir hayvan gibi dar bir odada aç susuz bırakılana kadar