İmkansızlıktaki çocuklar - Tesis
  • Reads 193
  • Votes 24
  • Parts 18
  • Reads 193
  • Votes 24
  • Parts 18
Ongoing, First published Mar 24
Şafak daha 16  yaşında peki ondan kim ? Ne? İstiyor????  

"Unutmayın bu işi yalnızca ben yaptım benim fikrimdi haberiniz yok"dedi

 Ufuk ve Kaya tam karşı çıkacakken ekledi "Tamam haberiniz var ama suçlu benim"dedi 
Ufuk tekrar konuşacakken  Ufuk'u bu kez ben durdurup "Hey bu benim fikrimdi bunun yüzünden seni yakamam"dedim Hilal hızlıca 
"Bak kendini suçlama istesem kabul etmezdim ama bunlarla uğraşmak lazım yoksa bizi hep ezerler ve beni gördüler  zaten yandım ben sizde yanmayın."dedi 
Mantığı Ufuk'un kine çok benziyordu ama yalnızca başı Aaa bunu kabul etmeyecektim

Ufuk Hilale yaklaştı arlarında bir adım kalmıştı Ufuk sinirli "Oyun benim fikrimdi ve ayrıca tek yanmayacaksın seni tek yakamayız"dedi sesi sert çıkıyordu Hilalden 2 adım uzaklaştı sonrada Hilal ona doğru  bir adım attı büyük.Hilal "Beni yakan siz değilsiniz kendim ve onlar ve ayrıca İnan bana ben çok yandım hem kendimi yaktım hem yakıldım ama her seferinde küllerimden yeniden doğdum"dedi Hilal geri çekileceksen Ufuk kolundan canını acıtmayacak ama geri çekilmesini önleyecek şekilde tuttu ve konuştu "Küllerinden doğmayı tek senin bildiğini sanıyorsan yanılıyorsun belki geldiğin yerde öyleydi ama burda hepimiz biriz inan bana"dedi
Kaya "Ufuk haklı yalnızca küllerinden doğmayı bilen sen  değilsin biz burada beraberiz ellerimiz birbirimize bol benzinle sulanmış bir iple bağlı Kaderlerimiz ortak...


ben "Hilal biraz daha ısrar edersen hepimiz üstüne atlayacağız ayrıca Ufuk'a katılıyorum Küllerinden doğuyor olabilirsin ama biz küllerinden doğmanı istemiyoruz seni yakanları ve yakmak isteyenleri bumak istiyoruz biz sadece seni değil hiçbirimizin yanmasını istemeyiz madem yanacağız bu da beraber olucak"dedim...

   
10+her birey okuyabilir 
Genç yazardan bu kitaba bir şans verir misin?
All Rights Reserved
Sign up to add İmkansızlıktaki çocuklar - Tesis to your library and receive updates
or
#662düşman
Content Guidelines
You may also like
GECENİN İZİ by hisssizyazar
34 parts Ongoing
Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....
You may also like
Slide 1 of 10
SARRAF cover
AYNI BIÇAĞIN SIRTINDA (+18) cover
Kara Gül  cover
GÖNÜL ŞİFASI cover
PİNHAN MAHALLESİ  cover
DİLVAN (Kitap oluyor)  cover
GECENİN İZİ cover
AMARİS cover
Kaybolan Yıllar| Asker & Savcı cover
İMDADIM cover

SARRAF

29 parts Ongoing

"Ama bilmelisin; Sarraf tüm değerli taşları satar, bir tek Yakut'u kendine saklar." - Birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı ve korkup uzaklaştığımızda bağımızı yitirdik. Geri döndük, kazanacağımızı sandığımız her an kaybederek inancımızı yitirdik. Birbirimizi yitirdik. Kendimizi bitirdik. Ve geriye, birkaç hatıradan başka hiçbir şey kalmadı; ama onları da anımsayamıyoruz. Çünkü çok sevip de yine yenilmekten korkuyoruz. Fakat onsuz bir savaşın galibi olmak fazlasıyla vahim, bu yüzden onu sevmek- Unutmamam gerekli; birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı...