Gecenin sessizliğinde,
Yalnızlığımla baş başa,
Düşünceler aklımda,
Bir fırtına gibi esiyor.
Gözlerim yaşlarla dolu,
Kalbim hüzünle burkulmuş,
Sevdiğim yok yanımda,
Yalnızım, üzgünüm, kırgınım.
Anılar aklıma geliyor,
Mutlu olduğumuz günler,
Gülüşlerimiz, sözcüklerimiz,
Her şey birer birer gözümün önünde.
Nerede o günler şimdi?
Nerede o mutluluk?
Nerede o sevgi?
Her şey kaybolup gitti, geriye sadece hüzün kaldı.
Gecenin sessizliğinde,
Yalnızlığımla baş başa,
Ağlıyorum sessizce,
Derdimi kime anlatacağımı bilemiyorum.
Yarın belki güneş doğar,
Belki yeni bir gün başlar,
Belki her şey güzel olur,
Ama ben biliyorum ki,
Kalbimdeki hüzün asla gitmeyecek.
"Gözlerin, bir tablo gibi bayım. Karşısında hastalıklı gözlerimin durması, nasıl da olanaksız.
Bazı hikayeler yarımdır. İster dönüp defalarca okumaya kalk, ister devamını yazmaya çalış. Ama unutma hikayenin sonu hep aynı bitecek ve hiçbir mürekkep kalıcı olmayacaktır.