SESSİZLİĞİN RENGİ

Doğuştan beri sağır ve dilsiz olan biriydim ben. Nasıl ve nereye kadar böyle yaşayabilecektim ki? Üstelik ablamın katili olan annemin yanındaysam, ne zamana kadar hayatta kalabilecektim?

Kaçmak tek seçeneğimdi ve ben bunu başarmıştım. Her şeye ve herkese rağmen bunu yapmıştım. Peki, hiç bilmediğim bir şehirde ne kadar dayanabilecektim? Hem de terörle savaşan bir şehirde ne kadar kendimi koruyabilcektim?

Peki, ablam? Onsuz ne zamana kadar dayanabilecektim? Ondan geriye sadece bir kaç fotoğraf ve yazdığı mektuptan başka, o hâla nasıl yanımda olacaktı benim? Beni nasıl eskisi gibi koruyacaktı? Bir sürü sorunum varken o sadece mektubunda yazan ve aklımda kalan tek bir sözünü bırakmıştı bana. Ondan geriye kalan tek bir söz vardı benim için. Aklımda kalan tek bir söz.

"Veda etmeyeceğim çünkü bu bir veda değil. Bu benim kurtuluşum."

KİŞİLER VE OLAYLAR TAMAMEN KURGUDUR!