dernière prière, hyunlix.

klisenin önünde, büyük bir kararsızlıkla dikilen küçük beden; kaderin iplerine bir bataklık misalı batmışken, dudaklarının arasından firar eden fısıltılı sesiyle dua ediyordu. tek güvencesi tanrıyken, boynunda ki tesbih ve elinde ki incil ise onu huzura erdiren iki parçaydı.

biliyordu, bu büyük kliseye adımını attığı an hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını. biliyordu. fakat tanrısının ona verdiği bu kutsal görevi geri çeviremezdi. "ölmek, yaşamaktır; yaşamak, ölmektir." sözcükleri ise bu saf bedenin özgürlüğü elinden alınmadan önce, kendisini rahatlatmak amacıyla söylediği son kelimelerdi.

๛

- bu fic; rahatsız edici sahneler, aşağılama, +18 sahneler (cinsel herhangi bir içerik söz konusu değildir) ve korku, gerilim unsurları içermektedir. bu uyarıyı göze alarak okumanız rica edilir.

- angst (?)