FEVERÂN

Dudakları dudaklarıma mühürlendiğinde yer gök sözleşmiş gibi ikiye ayrıldı. Titreyen bacaklarım, dermansız kollarım boynunu bir yılan gibi sararken adımlarım arabaya çarpmamla son buldu. "Bu dünyada cehennem de varmış. Oysa ben sen cennetsin zannetmiştim." Soluklarımız birbirine karışırken ayrılmayan ellerimiz daha sıkı kenetlendi.

Davetkâr bakışları beni içine çekerken çıkmaza giden yolları bana uzanıyordu.

"Yanarsak kül oluruz demiştin, bak geriye kalmış mı parçamız?" Fısıltım gecenin zifiri karanlığına atılmış kurşun gibiydi. Omzuma dökülen saçlara hayranlıkla bakan gözler yırtıcı bir kuş gibi avına yaklaştı. Elleri yanaklarımdan belime süzülüp tekrar belimi kavradı. "Tükettiğim ateş bile sana tapardı. Kalan parçam bile sana yeniden yanardı."

Bana aşık değildi, bana ölendi.

(Uyarı: Yetişkin kurgudur!)