Yansımanın Fısıltısı

Aslında ben bir odaya hapsolmuştum fakat bunu ben dışında kimse görmüyor, duymuyor, bilmiyordu. Ben kendimi böyle tanımlıyordum. "Kendi yansımamın çağrısına kulak veren o kız"
Bazıları benim delirdiğimi düşünürdü. Bazıları ne yapmaya çalıştığımı anlamaya çalışır ama sonradan bıkar ve vazgeçerdi. Hayat zaten anlamaya çalışmak ama daha sonrasında o işi yarıda bırakmak değil midir? İnsanlar da tam olarak öyle işte..