Ölümün Kıyısında

Ben Lavin Duman,evet şu hayat koşullarına dayanamayıp intihar eden kişilerden biri de benim. O gün şehrin en uzun binasından atlarken hiç pişmanlık duymamıştım. Ta ki hiç bilmediğim bir yerde uyanana kadar. Tanımadığım bu yerde benim gibi bir sürü kişi vardı. Siyahisi, beyazı,zengini,fakiri lakin hepimizin ortak noktası buraya intihar ederek gelmemizdi. Kimimiz kendini asmıştı,kimimiz de bileklerini kesmişti ama sonuç olarak hepimizin buraya gelmesinin tek bir sebebi vardı. Derken bir ses yankılandı:
"Evet şu andan itibaren Ölümün Kıyısında'sınız!"
Tanımadığımız ses tekrardan yankılandı sonra:
"Ölümün Kıyısında özgürsünüz! Yiyin, için,isterseniz en absürt sporları yapın,kim bilir belki birine duygular beslersiniz yada dünyayı ruh olarak gezmek isteyin,istediğinizi yapın ama bir şeyi unutmayın buraya gelişinizden 60 gün sonra eğer hayat gayenizi bulamazsanız gerçekten ölürsünüz!" Dediğinde bir el kavradı kolumu, başımı çevirdiğimde kafasının biraz üstünde adı yazıyordu. Kalabalığın içinde bir hiçken birbirimizi bulduk biz.