Eylülün ailesi yoktu artık yanında... Kırgındı, bitkindi üzgündü.... Yetiştirme yurduna gittiği günü hatırladı EYLÜL... nasılda umutluydu... Nerden bilebilirdi kızcağız, yemek yerine dayak yiyeceğini.... Daha 14 yaşındaydı üstelik... Birilerinin gelip onu o harabe yerden kurtarmalıydı...! **** Artık 17 yaşında bir genç kızdı... saftı, temiz yürekliydi, tertemiz bir kızdı... Eylül beyazdı.. Hatta beyazın ta kendisiydi... Eylülü bir aile almaya gelmişti... Eylül mutluydu.. Ama bilmediği bir şey vardı.. Beyazlığı o aileyle tamamen siyaha bulanacaktı...!