Ruhumu dolduruyordu gökyüzü,
Tarlalarda koşan çocuklar,beni çekiştiri yordu . Hepsi gülüyordu, mutluluk ile
Benim sahip olamadığım mutluluk ile ,
Bir an tarlalayı bir bataniye gibi gece sardı, o karanlığı aydınlatan yıldızlar, "Yıldızlı Geceler " diye mırıldandım, şuan önümde gibiydi, "Oya" , Oya kim di? "Karanlığa gitme Oya!?" Dedi bir ses , karanlık mı?, o an anladım ölümün beni kucakladığını , son kez baktım yıldızlara , sesin karanlık dediği , benim için aydınlık olan yola...
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022