Soluksuz

Sanki kelimelerim kalemimim ucuna takılı kalmış gibiydi. Aslında düşündüm de tek takılı kalan o değildi. Ben kendi hayatımda takılı kalmıştım. Sanki aylardır biriktirdiğim gözyaşlarım çıkmak için yalvarıyordu. Sonunda gözyaşlarım pes edercesine gözlerimden boşaldığında saatin varlığından bihaberdim. Aslında ben buydum. Aldığım tek sorumluluk, nefes almaktan ibaretti. Şuan ki derdim ise şu lanet geceyi bir an önce atlatmaktı ki nasılsa gerisini yarın düşünürdüm.