Benimle Kal

"Olmayınca olmuyor işte" diye geçirdi içinden Anto. "Olmayınca olmuyor..." gözleri doluydu ama ağlayamıyordu. "Belki böylesi daha iyidir sevgilim" Anto nazikçe sevgilisine sıcakça gülümsedi "Herşeye rağmen nasıl yanımdasın anlamıyorum b-ben çok şanslıyım..." Antonun gözlerinden yaşlar akmaya başladı. Daha bir saat kadar öncesinde neredeyse tüm servetini kaybetmişti ama o kadın o naif nazik ay yüzlü kadın nasıl olurda onca şeye rağmen onu terk etmedi. Hayatında hiç bu kadar üzgün ama mutlu ve özel hissettiğini hatırlamıyordu. Bu yepyeni bir duyguydu. "Benim tatlı Anto'm lütfen ağlamayınız...Siz hak ediyorsunuz" Kalbinin yumuşadığını hisseden Anto sıkıca sevgilisine sarıldı. "Nereye gidiyoruz Anto?" diye sordu sevgilisi. "Bilmiyorum..." diye yanıt verdi Anto umutsuzca. Sevgilisi usulca gülümsedi "Amcamın eski bi evi var bi süre orda kalabiliriz biraz garip bir yer ama bi süre idare edebiliriz sanırım sonra birilerinden borç alabiliriz!" Anto'nun aklına bu fikir yatmıştı.