!TAMAMLANDI! "BUL YA DA ÖL ADINDA TEK KİTAPTIR." Her şey yoluna girecek yalan cümleleriyle torba doldurmayı bırakmıştım. Belki de o torba çoktan dolmuştu. Ölecek olan insanları teselli etmeyi bir köşeye atmış, onlar için sevinmeye başlamıştım. Tek üzüldüğüm nokta yaşayanlar içindi... buna benim aciz ruhumda dahildi. Doğru kararlarımı karşılayamıyordum, ızdırap çeken etimin parçalarının üzüntülerine ortak olamıyordum. Çünkü tamamen her şeyi kaybetmeyi hissettiğimde özgür kalacağımı biliyordum. Ben vazgeçmişliğin doruklarındaydım. Belki de çoktan o doruğu da geçmişimdir. Ben canavarımın pili tükenen oyuncağıydım. Peki canavarım ne yapıyordu? Sırtımdaki yük pillerini çıkarıp yenilerini takacağı yerde sırtıma kırbaç etkisiyle vurmayı tercih ediyor çalışmamı umut ediyordu. Onu eğlendirmem için beni...yaşatıyordu. O çok mutluydu. İstedikleri oluyordu. Ölüm oyun ve zavallı insanlar... Peki canavarım...söylesene ben nasıl hissetmeliydim?