bozkurtlar diyarında | farbel 🌼

ay tepeye vurur, al bayrak göğsünde uyur. bozkurtlar geceleri ulur, diren ey Türk diren! kutlu zaferlere kucak açar sinen...

vatan kokar tenin, pusat tutar elin; özgürlük ateşiyle yanar gözlerin! diren Türk oğlu Türk! sevdan olsun tek yenilgin!

∞

insan bütün dünyaya karşı gelebilirdi ama bir çift göze esir düşer, bir çift söze yenilirdi bazenleri. uğruna binlercesinin şarkı yazdığı, göz yaşlarıyla mısralar karaladığı duygunun adıydı aşk. yabancıydı, daha önce gönlünün kapılarını aralayıp da birisini ebediyen oraya ait kılmamıştı. bir tek canını uğruna feda edebileceği vatanınaydı aşkı. şimdi nasıl olur da aynı kalbe iki sevdayı sığdırırdı?

garipti insanoğlu. ölürdü hiç şüphesiz vatanı için ve korkmaz, gocunmazdı da bundan. lakin onun gözlerine baktığı her an ok gibi kalbine saplanan bakışlarından ne diye korkmaktaydı? bozkurtun diyarında acı ve göz yaşı vardı. belki de korkusunun tek nedeni, kendi canı bildiği canın bu acı ve göz yaşına tanıklık edecek olmasıydı.