Odaya giren sadece ayın ışığı ile yıldızların ışığı oldu. Arka tarafındaki partiden rengarenk yanan ışıkların hiçbirinin şu an faydası olmadı. Yıldızların ışıltısı, karşımdaki adamın gözünün yıldız gibi parlamasına neden oldu. Tek görebildiğim parlayan gözlerdi. Dudaklarımın aralanmasıyla ben konuşmadan karşı taraf konuşmuştu: "Kimsin sen?" Başımı dikmeme neden oldu. Sesin geldiği yer hızlıca, hiç düşünmeden, "Asıl sen kimsin?" dedim. İkimizin de cevap vermesini engelleyen şey yaklaşan topuk tıkırtıları oldu. Bir kez daha dudaklarım aralandı. Hızlıca adam tarafından çekiştirilerek kütüphanenin olduğu boş alana sürüklendim. Karanlıkta kaybolmuştum. Dudaklarımda soğuk bir el hissettim, konuşmama engel olan bir el. Şu an tek hissettiğim bir el ve görebildiğim bir çift göz. Karanlık bana sadece bunları sunmuştu. 𓆙 A V A R E 𓆙All Rights Reserved
1 part