BAĞ BOZUMU

BAĞ BOZUMU~

🍇

Üzüm bağlarının üzümsüz kaldığı dönem,

🕊️

Benimde sensiz kaldığım dönem.

Bilge ADALI ~ Aziz Kutay KOZANLI

...

2026

(Suriye sınır köyü)

Ellerim bağlı, gözlerim bağlı...

Nefes alıyordum.

Ciğerimi yakan o boktan nefesi alıyordum.

Ekimin başındaydık, bağ bozumu zamanında. Bebeğim doğalı 20 gün olmuştu. 20 Eylül 2026. Onunla ilk tanıştığım, onu ilk gördüğüm tarih. Doğduğu tarih.

Kıbrıs'ta doğdu, Suriye'de öldü...

20 Eylül 2026 ~ 05 Ekim 2026

Ölmeyi bekliyordum.

Oğlumu gözümün önünde kefenlediklerinde, ben zaten çoktan ölmüştüm. Kalbim, ruhum, yaşam sevincim onunla birlikte toprağa karışmıştı.

Tahta kapı gıcırdayarak açıldığı sırada, yere eğilmiş olan başımı kaldırma zahmetinde bile bulunmamıştım. Sesin yarattığı yankı, ahırın kasvetli havasında kaybolurken, ben derin bir boşlukta kaybolmuş gibiydim. Dizlerimin üstünde, sanki zaman durmuştu; varlığımın geri kalan her şeyi umursamaz hale gelmişti. Kapının açılışı ve kapanışı arasında geçen anlar, bana sadece ezici bir yük olarak yükledi.

Ağır adımlarla yanıma gelen adam tam karşımda adımlarını durdurdu. "Kaldır kafanı." Duyduğum sesle beraber, feri sönmüş gözlerim toprak zeminden yukarıya doğru kaydı. Gözlerim önce ağır, kirli asker botlarına çarptı; botların kokusu burnuma çoktan ulaşmıştı bile. Kamuflajları içinde karşımda dimdik duran Kutay ile göz göze geldiğimde, onun sert ifadesiyle karşılaştım. "Yüzbaşı karısına yakışır bir şekilde kaldır o bakışlarını," dedi. Sesi emredici, gözleri soğuktu. Sanki içimdeki son kırıntıları da tüketmek ister gibi bakıyordu bana.

Ölmüştüm..

Gözlerimin değdiği gözler, onlarda ölmüştü..