MÜBRE: KÜL VE UMUT

Boğazımda sert yutkunuşların izi, yüzümde acının gözyaşları vardı.

"Yine kaçıyorsun benden." dediğinde adımlarım duraksadı, sesindeki tükenmişlik kalbimi parçalara ayırdı.

"İki yıl önce seni sevdiğimi söylediğimde de kaçtın, sonra da gelip beni istemediğini söyledin. Tamam yanında değil ama en azından olduğu yerde mutludur dedim, karşına çıkmadım. O kadar zaman geçtikten sonra yeniden geldiğinde sevdamın altında ezilir oldum. Şimdi yine aynı noktadayız ve senden bir cevap bekliyorum ama sen susuyorsun." Dik tutmaya çalıştığım omuzlarım sarsıldı, ağlamalarım hıçkırıklara karıştı. Yağız aramızdaki mesafeyi iki adımda kapatırken sıcak avuçları soğuk ellerimi kavradı, kalbim onun için bir kez daha attı.

"Sana hala aşığım Deva."

Mübre'ydi onların sevdası,
Unutulması imkansız olan.

Bu hikayede yanan kadın, umudu ise göğüs kafesinde taşıdığı kalbinin sahibi olan adamdı.

Çünkü onlar Kül ve Umut'tu...