-The Uncanny Counter-

"Yapma,yalmavırırım.Gerçekten bir daha hiç birşey yapmayacağım yemin ederim baba.Baba lütfen.. "

"Kes sesini haddsiz! daha fazla vurmamı istemiyorsan tabii."

Gözlerimden süzülen yaşları elimin tersiyle sildim ve kafamı kaldırıp babama baktım. Her zamanki gibi tüm nefretiyle bana bakıyordu..

Neden beni sevmiyordu?
onun kızı değilmiydim?

"Seni haddsiz köpek!!" elini kemerine atığında kalbim,bir bıçak saplanmış gibi ağrıdı.Hayır hayır lütfen yapmasın,düşündüğüm şeyi yapmasın.

Kemeri çıkardı ve ikiye katladı sonra ise eline vurdu "Demek öyle ha küçük hanım.." dedikten sonra hiç beklemeden kemerle bana vurdu.

Vurdu,vurdu,vurdu ve vurdu sayamadığım kadar çok vurdu..gözyaşlarımı ve haykırışlarımı hiçe sayarak vurdu ama benim canımı en çok yakan şey ise onun kanından olmam..