KARANLIĞIN YANSIMASI

O güzelliklerin karşısında çok ilerde ağaçların arasında biri vardı.Oraya gitmeye başladım.

Adım attıkça sanki güneş kayboluyor.

Tam yanına geldim ama o kişinin arkası dönüktü.

Bir çizgi vardı ,bir sınır vardı aramızda.Benim olduğum taraf aydınlık,ama onun olduğu taraf karanlıktı.

Ona elimi uzattım sırtına dokundum.Yüzünü dönmedi.

Ona bir adım attım ve sınırı geçtim.

Tekrar sırtına dokundum.Tekrar sırtına dokunmamla bana dönmeye başladı.

Ama bi anda heryer karanlığa gömüldü.

Ve aydınlık olan sadece gözleriydi;tıpkı karanlığın yansıması olan o gözler.

Geri çekildim ama sanki artık herşey için çok geçti ve ben karanlığa esir kaldım...