Alemin bütün mucizelerini içinde barındıran köhne yalnızlık, bir gün duvarlarını indirip sınırlar ardından bağıracaksın. O gün birini bulacaksın. Gözleri, gözlerine akan bir lav misali yakacak içini. Bir gün bir rüyaya uyanacaksın, içindeki yalnızlıkla, kafandaki kalabalığı yaşatacaksın. Bir gün birini tanıyacaksın, yalnızlığın acısını, kalabalığın gürültüsünü o zaman anlayacaksın. Bir sabah uyandığında, Park Chanyeol artık beyazlarla bulanmış içini sıkan odada değildi. Yıllardır rüyalarını süsleyen o oğlanın yanında yatmak ise düşündüğünden daha rahattı. Belki de rahat olan o oğlanın kollarıydı.