KARANLIĞIN IŞIĞI

⛓️🕯️⛓️

Bir mum yakıldı o gece.

Yavaş yavaş mumun erimesini beklemeye başladılar. Mumun etrafını saran zincirler kimsenin o muma dokunmasına izin vermiyordu.

Artık geri dönüşü olunmayan bir yola girmişleridi. O andan itibaren herkesin hayatı artık kendi elinde değildi.

O gece bir kişi kendini herkes için feda edecekti. Ve o günden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.

Bir kişi feda etti kendini.

Yıllar geçti. Artık bu konu çok uzamıştı. Tek bir kişi vardı ortada.

Bir kadın.

Her şeyi yıkıp, yakıp ve yok edecek bir kadın. Aynı zamanda da yeniden inşa edecek bir kadın.

Her şey bu kadına kalmıştı artık. Tek o kalmıştı.

Ama kadın bilmiyordu ne yapması gerektiğini. Bilmiyordu geçmişi.

Ancak bir şey daha vardı. O kadını da bileklerinden kendisine bağlayan bir canavar vardı. Kadın gitmeye çalıştıkça zincirler bileklerini kanatıyor, canını acıtıyordu.

Bir gün belki bir ve ya birileri onu duyar, yardımına koşar diye düşünüyordu. Çünkü ruhu gün geçtikçe 𝘣𝘶𝘳𝘬𝘶𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳, 𝘦𝘬𝘴̧𝘪𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶

Ancak bilmediği bir şey vardı ki; muma uzanan her bir el zincirler tarafından ağır darbeler alıyor ve kanatılıyordu...

⛓️🕯️⛓️