"Bu kitap babası tarafından sevilmeyen ve hiç bir zaman sevilmeyeceğini düşünen kızlara ithafen yazılmıştır..." 🦋 "Şimdi ise seninle önümüzde bir ömür varsa bile.. Allah'tan bir ömür daha isteyecek kadar çok dua ediyorum." Dediğinde kastığım bedenim gevşedi. Saniyeler birbirine girdi. Ben altan altan ona bakarken bir elim Polat'ın ensesine çıktı. Elim ensesini sardığında öylece bana bakıyordu. "Seni sevmeye ömür yetmez." Dedim onu kendime çekerken.Zorlamadan yüzüme doğru eğildi. Bakışları dudaklarım ile gözlerimin arasında git gel yapmaya başlarken derin nefes aldı. Nefesini dudaklarıma doğru üfledi. "Sana doymaya ömür yetmez." Dedi. 🌸 Polat - Rümeysa 🌸 💗🦋 Başlangıç: 27/12/2022 Bitiş: 27/06/2023

Can sıkıntısı ve biraz da gaza gelmenin etkisiyle abimin arkadaşına yaptığım akımın bir gün başıma bela olacağını tahmin etseydim yine yapardım. 18.01.2022

Yetiştirme yurdunda kalan çocuklar üzerine yapılan bir deney sonucunda mutasyona uğruyolar bazı insanı beceriler yerine farklı özellıkler de kazanıyolar yıllar sonraki karşılaşma ve ölümler başlıyor savaşları dünyaya yayılıyor

Serinin 4.kitabında olayları araştırmaya devam ediyoruz

Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin? Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar? Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var; Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin... Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum. Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum; En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında... Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin, Gündüzüm aydınlığım, ipek böceğim benim! Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim! Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin; Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini, O sakin o yalansız, o kuytu gözlerini.

Adım, Cengiz. Doğum 1987. Kaldığım ev anamdan babamdan kalma bir gecekondu. Ne çirkinliği var evin beni üzecek ne de albenisi var öyle. Sadece şükür; tepemde duvar, sağımda, solumda, önümde, arkamda duvar. Bahçesi var az, evden çıktığımda etrafımı bir nebze yeşile boyayan. Ağaçları var dallı budaklı evin üstüne uzanmış. Çok eşyam yoktur öyle. tek kanepem, ona arkadaşlık eden sandalyem, yanıbaşımda ayakları birbirine uymayan sehpam, dededen kalma dedikleri radyo, mutfak eşyaları, eskimiş dolaplar... Giyinmeyi sevsem de kıyafet aramamışımdır, ne varsa onu yakıştırırım kendime. Bu kadar. Defterime bunları neden yazıyorum, bilmiyorum. Bazen bir arkadaş ihtiyacı güdüyorum bazen kendimi değersiz görüyorum, değerin ne olduğunu unutuyorum Ama sebepsiz... Sebepsiz ki elimde kalemim kendini veriyor kâğıdın kumaşına. şimdi bana bir arkadaş ol çizgili defter sen bir çizgili deftersin her ne kadar o kâğıdı çizebilmiş olsan da sana üstünü çizemediğim meseleleri anlatacağım.

İnsanlar kötülükleriyle beraber doğar. İyi yanını bulmak size kalmış.. Kalemi kırık bir adamdan, gönülden kağıda dökülenler.

Yetimhanede büyümüş, 17 yıldır kimsesizlikle mücadele etmiş, çok erken yaşta kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmiş, zeki, atarlı, biraz ağzı bozuk lakin yufka yürekli bir kızdır Ahu Tomris Karayel. Bir gün ansızın yetimhaneye gelen oldukça varlıklı insanların, Tomris'in biyolojik ailesi olduklarını iddia etmesiyle birlikte işler asla eskisi gibi olmaz. Bu hikayede ezilen, korkan, ürkek kız yok. Bu hikayede cesur, lafını esirgemeyen, zeki kız var. Bu hikayede Tomris'i yaralarından vuran insanlar var. Bu hikayede vicdanları körelmiş insanlar var. Bu hikayede Tomris' in bir de biyolojik ailesinin karşısında verdiği mücadele var. *Karıştırılan bebekler klasiğinden bir tık farklısı* Not: Kitap şahsıma aittir. Herhangi bir çalıntı veya kopyalanması durumda hukuki işlem başlatılacaktır. İnstagram hesabım: _erzurumluniloyaa_

Gerçek ailem klasiği ama Derin farkıyla;))

Kahve deyip geçmemek lazım. Bazen bir kahvede kaybolursunuz, bazen umut bulursunuz.