Can o güzel yüzüne vurgun, neyleyim; gönül tatlı diline tutkun, neyleyim; can da gönül de sır incileriyle dolu; ama dile kilit vurmuşsun, neyleyim. Ömer Hayyam. - Bin hadi! - Dedi Cüneyd yüzünde ufak bir gülümseme ile. Genç kızın kalbi hemen şaşkınlık ve neşeyle doldu, o yüzden tam inanmayarak ona dikti gözlerini. - Gerçekten mi? Niye? - İçten içe anlam veremiyordu onun yaptıklarına. Ama o an zihnine de, yüreğine de işlemişti bu yaptığı hareket. - Hayyam dedi diye. - O an anlamıştı, Cüneydin herkesten farklı ve özel olduğunu. Çok başka bakış açıları ve düşünceleri olduğunu idrak etmişti.