Przebudzenie zła.

- Nie pogrywaj sobie ze mną, dupku! - warknęła wściekle, gdy on w tym czasie obszedł biurko i stanął przed nim, opierając się o nie. Podeszła bliżej i wymierzyła cios prosto w jego policzek. Uśmiechając się lekko poruszył szczęką, patrząc na nią pociemniałym wzrokiem.
- Ja pogrywam? - mruknął, a ona cofnęła się kilka kroków na widok jego oczu. - To ty zwiałaś chuj wie gdzie, całkowicie odcinając się ode mnie. Nie szanowałaś mnie nawet na tyle, aby powiedzieć mi w twarz, bym spierdalał. A teraz, jak gdyby nigdy nic, pojawiasz się w MOIM clubie z jakimś skurwielem i unosisz się, że reaguję?! - skrzyżował ręce na klatce piersiowej, odchylając jednocześnie głowę ze śmiechem. - Oj mała, mała... - wysyczał, poruszając głową tak, jakby chciał rozruszać obolały kark. - Mam ochotę ukarać cię za to, co mi zrobiłaś...