Zehirli Bal

"Gitmek zorundasın anlasana bunu! Kalırsan öleceksin. Senin kanının elime bulaşmasına dayanamam." Dedim.

"Gidemem sana bu kadar bulanmışken yapamam. Sen bilirken konuşmadıysan unutalım. Balın zehri bile tatlı değil mi?"

Anlamıyordu, anlamayacaktı belli ki. Benden gelmese bile ölüm onu yalnız bırakmayacak. Beyazın içindeki siyahtım ben daha doğrusu beyaza bulaşmış kan kızılı.

"Son kez! Her şey, herkes normalmiş gibi dokun bana, sonra git. Yalvarırım git."

"Son kez." Dedikten sonra dudaklarımız birleşti. Yarınlar yokmuş gibi.
Tenlerimiz birbirine çarparken acıyla haykırdı kalbim. Kor oldu yandı dudaklarım. Son olduğunu bilen gözlerim o dokundukça ağladı.
Ne Bal kaldı geriye ne Beyaz.