Drapacze chmur

Andrea widziała jedną śmierć, o jedną za dużo. Była za młoda, za naiwna i swobodna. Ta jedna śmierć, doprowadziła do tych dobrych i złych rzeczy. Jej życie zmieniło się, spotkała wiele aniołów stróżów którzy jako pierwsi podali jej dłoń w geście pomocy, otworzyli oni dla niej swoje serca i umysły.
Dali jej nowe życie, Andrea odrodziła się na nowo. Skorzystała z szansy której tak długo wyczekiwała, dopóki jeden z Aniołów nie okazał się zdrajcą...
Próbował ją omotać, rozkochać i wykorzystać, dzięki niemu zasmakowała papierosów, alkoholu i kłamstwa. Doznała smaku goryczy, a mimo to przestała liczyć na miejsce w niebie.
Anioł zdrajca, jej wystarczył. Rozstawali się po to żeby się odnaleźć, tak spragnieni swoich ciał i dusz, los rzucał im kłody pod nogi.
Ich miłość była chorobą dla wielu aniołów, myśleli że wyleczą dżumę, cholerą...
Kiedy Anioł próbował otworzyć jej oczy, oparzył się, gdyż to on ją taką stworzył. Andrea dzięki niemu zaakceptowała swoje zniszczone ja, przestała być ślepa I naiwna.
Stała się arcydziełem, anioła który bardzo późno zaczął dostrzegać że Andrea stała się jego marzeniem i koszmarem.
Zamieniła się w upadłego anioła, który zasiał ziarna nienawiści w każdym sercu które dla niej się otwarło. Teraz już nikt jej nie skrzywdzi... Nikt nie podejdzie.

Andrea posiadła nad nim władzę.