Cinayet Rehberi - BTK - Wattpad

Cinayet Rehberi

eminedenizakkaya

LETTURE 2,761
Voti 128
Parti 8

LETTURE 2,761
Voti 128
Parti 8

eminedenizakkaya

Her şey yirmi iki sene önce başladı. Anlaşmazlıklar arasına zorla konulan anlaşmalar bozulup yerini intikamla karışık bir Ölüm Oyunu'na bırakırken kurbanların hiçbir şeyden haberi yoktu. Geri Sayım acımasızca devam ediyordu. Yavaş yavaş artan cinayet vakaları felaketin habercisiydi. Kimin öldürüleceği belli değildi ama ne zaman birinin öldürüleceğini biliyorlardı. Geri Sayım'ı yaşayıp bunun saçma bir şaka olduğunu düşünerek önemsemeyenler teker teker öldürülürken bunun sadece tek bir kişiyle alakalı olduğunu kim düşünebilirdi ki? Cevap aslında tam da gözlerinin önündeydi: Kimse. Kimse bunun bir tek kişiyle bağlantılı olduğunu düşünemezdi. Belki değildi de...
Cinayet vakaları artıyordu, katil her zaman kurbanlarını gözetliyordu ve artık çok geçti. Katil durdurulamaz olmuştu...
Bu hikaye gözlerinin önündeki gerçeklere değil de yalanlara inandırılmaya mahkum edilmiş kimsesiz bir kızın hikayesi. Olivia Franklin'in. 
Bu hikaye en yakınındakine bile güvenmemen gerektiğinin en büyük kanıtı...Tutti i diritti riservati

Tabella dei contenuti

8 parti

Iscriviti per aggiungere Cinayet Rehberi alla tua libreria e ricevere aggiornamenti

oppure

#312araştırma

Linee guida sui contenuti

Potrebbe anche piacerti

YARALASAR(Kitap Oldu) di Maral_Atmc6

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

KOD ADI: GÜNEŞ di RapunzelSeviyor

[|Arkadaşlar kitabı bir yayınevine gönderdim ve geri dönüş bekliyorum. Değerlendirme için de kitabı baştan sona düzenlemeye alacağım. Bölümler gelmeye devam edecek ama net bir tarih vermem şu an mümkün değil. Oy ve yorumlarınızla destek olursanız çok mutlu olurum.|] "Bana ocüymüş gibi bakmayı kes. İnsanım." Derin bir nefes aldıktan sonra dolunaya baktım. Bu gece beni aydınlatmak ona düşmüştü. "Ayrıca göbeğin sana pek yardımcı olmuyor. O ağaç senden birkaç beden daha küçük." Beklediğim gibi birkaç homurtu duyduğumda ağacın arkasına saklanan genç çocuk kendini açık etti. Titreyen bedenini gördüğümde sıkkın bir nefes bıraktım. "Şu gözlerini çek üzerimden velet."dişlerimi sıkarak söylediklerim onu daha da korkutmuş gibi titremesi arttığında kendimden bir kez daha iğrendim. Üzerimde üniformam ile birçok çocuğun hayalini süslerken başka bir çocuğu benliğimle korkutuyordum. "Korkacak bir şey yok. Bir tanıdık." Kaşlarımla arkamdaki mezarı işaret ettiğimde çocuk kalkan kaşları ile bana sanki bir hayaletmişim gibi bakmaya devam etti. "Ne var ulan?! Babamızın mezarına ziyarete geldik işte! Niye mezardaki benmişimde dirilmişim gibi bakıyorsun?" Sağ elinin işaret parmağı titrek bir şekilde havalanıp arkamdaki açık mezarı işaret ettiğinde "Babanın mezarını mı kazdın yani?"diye sordu. Sanki çok normal bir şeymiş gibi sakince omuzlarımı silktim. "Senin mezarını mı kazmalıydım?" "Hayır tabiki de!"diye cırladığında diğer eliyle hızlıca ağzına kapattı. "Abla Allah'ını kitabını seversen senin akşam akşam başka işin yok muydu ya?!" "Niye lan? Bu akşam müsait değil miydi?"

TERAZİ (Tamamlandı) di pinarvaroll

"Onun adaleti bizim için cinayetti." (Savcı ve Mafya ilişkisi)

Kayıp Şehir Anka di onlyismailhserhat1

Bu bir "Uzak Şehir" hikayesi... Bazen bir şehirden değil, bir insandan uzaklaşırsın. Yıllar geçer, yollar değişir, hayat seni bambaşka yerlere savurur. Ama bazı duygular hep aynı kalır... Kalbinin bir köşesinde sessizce bekleyen bir bakış, yarım kalan bir söz, geçmişte yaşanmış ama asla unutulmamış bir gece gibi... Bu hikaye, o geceyi hatırlamayan iki insanın, yıllar sonra bir şehirde yeniden karşılaşmasını anlatıyor. Bir taraf içinde tuttuğu sırrı saklıyor, diğer taraf geçmişin kırıklarıyla yaşıyor. Ve aralarında, o geceden kalan masum bir çocuk... Bu bir aşk hikayesi değil sadece. Bu, uzak kalan kalplerin, geçmişle yüzleşmesi. Ve bir zamanlar birbirine yakın olan iki yabancının, yeniden aynı şehre dönüş hikayesi...

Aysu(Gerçek ailem) di AysuYeniailem

hastanede öldü diye bildikleri kızlarının aslında kaçırılmış olduğunu ve çok yakınlarında olduğunu ama hiçbir zaman fark etmediklerini anlarlar eğer kitabı begenirseniz bunu bana göstermeyide unutmayın lütfen kitaba bir şans verdiğiniz için teşekkürler

MAHKUM di yamurblog

Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

Sahtekar di KupaKizii0

Meryem henüz on yaşındaydı ve hayatının en travmatik olayı gerçekleştiğinde ablasının düğününe bir demet lale götürüyordu. İlk suçunu işlediğinde onyedi yaşındaydı. Onsekiz yaşında ismi manşetlerin en ön sayfasında çıkınca ülkeyi kaçak yollarla terketmek zorunda kaldı. İsmi ülkenin arananlar listesinde kırmızı sıradaydı. Amerika Birleşik Devletlerinde yaşayan Meryem uluslar arası gizli bir örgütün eline düşmesiyle hayatı tepetaklak olacaktı. O çok istediği ölümle destansı bir karşılaşma yaşayacaktı.

ÂFİTAP di ZeynepSara556

#Anlaşmalı evlilik Derler ki; aşkın fizik kanununda, seni kuvvetle kendisine çeken insandan uzaklaşmaya çalıştıkça, onun etrafında dolanmaya başlarsın. • • • *Kurgunun bütün hakları bana aittir! En ufak bir çalıntı durumunda, gerekli işlemler başlatılacaktır.

İtalyan Mafya mı? di AdelinaAltun

Alya numara sallar, numaranın İtalyan mafyasına ait olduğundan habersiz yazmaya başlar.

Aşiretmiş ( Gerçek ailem) di Elnaz_2222

Yıllar önce başlayan bir ayrılık hikayesi. Daha doğduğu gün ölüm emri verilen bir kız. Sırlarla dolu bir hayat. Nefret duyulan bir beden ve sevgiye muhtaç bir kalp. Yıllardır dedeleri tarafından kadınlara karşı bir nefretle büyüyen dört abi ve bir kardeş . Kız çocuklarını bir utanç kaynağı olarak gören bir baba. Yıllardır öldüğünü bildiği kızı için içi yanan bir anne. Ve ailenin değerini bilen masum bir kız. Peki sizce bu sekiz kişi onca engele rağmen aile ola bilecek mi? "Aşiretmiş " sırf kız çocuğu olarak doğduğu için bilinmeyen biri tarafından ölüm emri verilen lakin ağasının emrine rağmen bir masuma kıyamayan bir kahya ile başlayan bir gerçek ailem kurgusudur.

Potrebbe anche piacerti

Slide 1 of 10

YARALASAR(Kitap Oldu) cover

KOD ADI: GÜNEŞ cover

TERAZİ (Tamamlandı) cover

Kayıp Şehir Anka cover

Aysu(Gerçek ailem) cover

İtalyan Mafya mı? cover

Aşiretmiş ( Gerçek ailem) cover

YARALASAR(Kitap Oldu)

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.