KARAŞAH | +18

Döktüğümüz kanlarla günahlarımızı yıkıyor, ruhumuzu ateşe veriyorduk.
Oysa ölümün geldiğinden habersiz yanlışlarımızla yaşıyorduk.

***
"Benden ne istiyorsun?" Diye bir yakarış koptu dudaklarımdan gözlerimden yaşlar akarken.

Gözlerini gözlerimden ayırmadan aramızdaki üç adımlık mesafeyi kapattı. Üzerine bulaşmış olan kanı umursamadan gövdesini gövdeme yasladı ve ellerini belime sardı. Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında tenimi okşayan nefesiyle gözlerimi kapattım. Dudakları yanağımı es geçerek kulağıma yaklaştı.

"Bana olan üç parmak ve bir can borcun var, unuttun mu?" Sesi öfkeden uzak olsa da içimi ürpertmişti.
"Ama sen kalbini vererek tüm borçlarını kapattın." Duyduklarımla gözlerimi açarak, ellerimi göğsüne koyarak onu ittim.
Gözlerimi yeniden gözlerine diktim.

"Kimsin sen?"

***

Avucumun içinde bir anahtar, önümde yürünmesi gereken dikenler dolu, ateşle çevrelenmiş uzun bir yol.
O yolun sonunda kimsenin görmediği, tanımadığı ama itaat etmek zorunda bırakıldığı bir adam.

Benim savaşım hem o adamla hem de kendimleydi.