◇ Bütün çektiğim acı ne içindi nedendi bilmiyordum, öğrenmek için adım atmaktan korktuğum vakitler oldu, yeri geldi bir çocuk gibi kaçtım... Herşeyin bir sebebi vardır demişti babam. Ben şimdi o sebebi bulmaya yaklaşmış gibi hissediyorum. insan bağırışları, alkışları, dedikodukarı ve daha bir çok ses vardı ama ben hiçbirşey duymuyor gibiydim, tıpkı o gün ki gibi... Bütün gözleri üstümde hissediyordum, üzerimde yüzümü örten siyah pelerinimle basamaklardan inmeye başladım ve tonla insanın olduğu arenanın ortasından geçerek kendi yerimi aldım. Hersey daha yeni başlıyordu ve ben bu yolda önümü göremiyordum... ◇