"Buraya neden geldin?"
"Beni... Beni adamınız getirdi buraya, sizi tedavi etmem..."
"Kes sesini! Ben hasta değilim, asıl bu seni buraya getiren adam hasta!"
Psikolojik danışmanı olacağım adam şimdi beni burada öldürmek için fırsat geziyordu!
"Bakın, madem istemiyorsunuz, o zaman bırakın gideyim! Benim bir ailem var, eğer eve gitmezsem merak edip polisi ararlar," dedim yalvaran bir ses tonuyla.
"Seni bırakamam, özellikle gördüğün şeyden sonra! Ben aksini söyleyene kadar burada kalacaksın!"
Ne saçmalıyordu bu adam, onun deliliği yüzünden benim mi hayatım kararacaktı?
"Aksini ne zaman söyleyeceksiniz, ben burada kalamam!"
Kısa bir bakış attı, bu bakış bile korkudan titrememe sebep oldu.
"Burada kalacaksın, ben ölümüne izin verene kadar, doktor!"
"Selin...eminim.Mert'e karşı hiçbir his beslemiyorum."dedim yanına geçip.Sanki az önce onu rüyamda görmemişim gibi.
"O zaman Mert'in tekrar bana dönmesini sağla."dedi gözlerime bakarken.Onu ne kadar sevmesemde şuan içimde ona karşı bir acıma duygusu oluşmuştu.Haline üzülüyor gibiydim.
"Tamam.Mert'i sana geri döndürücem."dedim ve ayağa kalkıp daireden çıktım.Mert ile Selin'i barıştırırsam artık bu Mert defterini kapatabilirdim kafamda.Soru işaretlerinden kurtulurdum.Mert ile ben sadece ev arkadaşı olabiliriz nasıl olsa...ötesi yok.
Yeni bir şehre taşınmaya gelen Gamze kalıcak yeri olmadığı için iş bulana kadar en yakın arkadaşının evinde kalıcaktı.
O evde tek kalıcağını zannediyordu,peki gerçekten öyle miydi?