Bak... Yılanlar karanlığın içinden süzülerek yaklaşıyor, sinsilikleriyle hakikati boğuyor, fısıltılarıyla gerçeği susturuyorlar. Sözler, hançer gibi bilenmiş dillerden dökülüyor, her biri birer damla zehir gibi ruhuna sızıyor.
Zehir kelimelerde değil yalnızca, yankısında saklı. En çok da senin suskunluğunda büyüyor. Çünkü bazen en derin yaraları söylenenler değil, söylenmeyenler açar. Ve bilmelisin ki insanı en çok başkalarının ihaneti değil, kendi içindeki zehire alışması öldürür.
ↈ
Bu kurguda geçen , kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.