Ziemia płonących istot

ZIEMIA PŁONĄCYCH ISTOT to powieść fantastyczna opisująca upadek ocalonego przed wpływem ludzi raju, zniszczonego przybyciem jednego chłopca.

Historia przedstawia Siruberion, krainę rasy zwącej siebie Ludem, dla której ludzkość jest jedynie mitycznym, na wpół realnym Gorzkim Morzem skażonym śmiercią, chorobami i pożądaniem; pozostającym "na zewnątrz" - poza możliwością rzeczywistego poznania. Za sprawą Ardeo, przedwcześnie dotkniętego anormalną starością władcy Siruberionu, do wnętrza idyllicznego świata, ocalonego od klątw rzuconych na ziemię ludzi, zostaje wprowadzone ludzkie niemowlę. Chłopiec, zwany przez wielu Kamykiem, otrzymuje imię Toruri i zostaje przyjęty przez Lud jako równy im godnością brat. Wraz z jego dojrzewaniem i coraz częstszym przejawianiem przezeń cech uznawanych za typowo "ludzkie", jak gniew i agresja, wzrasta też liczba niepokojących zdarzeń w krainie - pojawiają się potwory, zaczyna szerzyć się dziwna zaraza, a ataki Skropleń, przed którymi opiekuńcze kryształy tak długo strzegły mieszkańców świata, nasilają się w coraz większym stopniu. Kororo, nowy przywódca Siruberionu, uznany za przepowiedzianego z dawna Wybrańca, legendarnego Pana Kryształów, który miał wprowadzić swój ród w nową erę, coraz bardziej przejmuje się słowami pozostawionymi przez wielkich przodków, przestrzegających przed wszelkimi kontaktami z rasą ludzką, co może zagrozić samemu istnieniu krainy.

Pierwszy tom składa się z 40. rozdziałów i liczy ok. 735 stron.