EFSA

Kaçamazdım. Artık onların elinde bir tutsak, annemin işlerini yürütecek olan bir piyondum.
Kaçamazdım. Kağan gibi biri etrafımdayken buradan kurtulamazdım. O.. Delinin tekiydi.

Bana uzattığı eli ne zaman tutmak istesem daha sert yere düşeceğimi biliyordum. Normal birisi değildi. Bu evdeki hiçkimse öyle değildi..
Biraz önce beni boğmak isterken şimdi başını omzuma yaslamış bir şekilde pişmanlığını anlatıyordu.
Ağlamamak için kendimi sıkmak zorundaydım.. Yoksa o düşen her gözyaşım için bana hesap soracağını söylemişti.

Ben Efsa. Gerçekleri öğrenmeye başladığımdan beri emin olduğum tek bir şey var.
Aslında ben hiç doğmamalıydım.