Ağlayan geceler

Babamın ölüm günü benim cehennemimin başlangıcı oldu. Ben Kayra 17 yaşındayım Üvey babanız tarafından her gün taciz ve şiddete uğramanın ne olduğunu biliyor musunuz? ben biliyorum çünkü yaşadım.
Hergün ağlıyorum ama yaralarım ve ağrılarım için değil yaşadıklarım ve tanrının bana vaat ettiği kader için ağlıyorum. On sekizinci yaş günümde hayatım geri dönülemez bir yola çıktı.O gün üvey babam bana tecavüz etmeye çalıştığında belimde sakladığım bıçağı çıkarıp tam kalbine sapladım.
Hemen ordan kaçtım ve uzaklaşabileceğim kadar uzaklaştım.ve bir ormana girdim baya bir koştuktan bir ses duydum

***

" Abi özür dileri. Yemin ederim arda beni ailemle teh-" cümlesi bitiremeden bir silah sesi ormanda yankılandı ve o an ağzımdan bir çığlık koptu. Hepsi bir anda bana bakınca hızla kaçtım. Aslında kaçmaya çalıştım. Çünkü biri kolumu tutunca kaçma girişimim kötü sonuçlandı.

" Abi burda bir kız var " ela gözlerin sahibi ise bana yaklaşmaya başladı ve gözleri yırtılan tişörtüme ve perişan halime takıldı.

" Be-ben bir şey görmedim" dedim kekeleyerek

" Ona ben karar veririm küçük hanım" dedi ela gözlerin sahibi

" Kimseye bir şey söylemem yemin ediyorum lütfen bırakın diyim gidiyim" dedim hıçkırıklarımın arasında

O ise bana daha çok yaklaşarak ela gözleri, yeşil harelerimle buluşturdu. Nefesini yüzümde hissediyordum. Nefesimi tuttum.
Yağmurdan kaçarken doluya tutulmuştum

" Artık çok geç...."

AĞLAYAN GECELER

ATEŞ & KAYRA