BEN EYLÜL

Ben Eylül, hani şu mutlu gibi gözüken ama içinde fırtınalar kopan çocuklardan.

Hayat bana nedense hiç gülmedi. Hep bir kopukluk, hep bir umutsuzluk vardı .

Bunun tek sebebi Babam.

Bir kere be, ya insan yoldan geçen köpeğe bile sevgi gösterir. Ama onun gözünde bir köpek kadar değerimiz yok.

Annem... dünyanın en güzel, en iyi, en merkametli kadını. Ama babam ondan bile nefret ediyor. Annemi böyle tanıtmış olabilirim, takmayın çünkü annem benden nefret ediyor.

Bunun tek sebebi galiba benim nefes almam.

Ben mesela baba sevgisi ne bilmiyorum, anne sevgisi nasıl hissettiriyor bilmiyorum, he bide kardeşim var oda beni sevmiyor, ama ben hep erkek kardeşime ablalık yapmak istemiştim...

Hani insan umut besler, hayal kurar, birine karşı sevgi besler, aşık olur, sevinir mesela bu duyguları hiç tatmadım.

Bunun tek sebebi Ailem.

Ama pardon üzüntü, acı, sevgisizlik, gibi duyguları her zerremde tattım. Bunlar en tanıdık olduğum duygular.

Ben Eylül ne hayatım müthiş, ne de derslerim.
Hepsi berbat, HEPSİ!!!

Üç kardeşiz.