MAVİ ATEŞ

Burası neresi miydi?
Burası küçük kızın ruhunun can verdiği yerdi. Ruhlar ölebilir miydi? Hem de en acı şekilde.
Burası küçük kızın dünyasının paramparça olduğu yerdi.
Burası küçük kızın kanı ve ölümü öğrendiği yerdi.
Burası küçük ama içinde atılamayan çığlıklar, zehirli göz yaşları ve saf acının bulunduğu bir cehennemdi.
Kızıl bir cehennem.

Ölümden korkan küçük kız o gece vişne suyuna boyanmak istedi.

''Gözleri maviydi. Ama bu bana denizi veya gökyüzünü andırmıyordu. Sanki kıvılcımları her yana sıçrayan fakat buna rağmen sönmek üzere olan bir ateşe benziyordu.''

''Biz kimsesiz çocuklar oyuncak muamelesi görüyorduk. İsteyen bizle oynuyor. Hevesi kaçınca tekrardan yerine koyuyordu.''