Karabulut

Kaçıyorum ,Evet şuan ondan kaçıyordum ayağımdaki morluk gitgide daha çok sızlıyordu topuklu ayakkabılarım ise bunu destekliyordu

Ben topallayarak koşarken o ise koşma zahmetine girmeyip elleri ceplerinde rahat bir şekilde geliyordu

Tam sağ ara sokağa giricektim bir el beni hızla iki binanın arasındaki karanlık boşluğa doğru kendine çekip ağzımı kapatmıştı gözlerim irice açıldı korkudan attığını zannettiğim kalbim yerinden çıkıcakmış gibi atıyordu

Ecelim sokakta beni kaybettiğini zannedip ellerini ceplerinden çıkarıp koşmaya başladı yol ayrımına gelince solu seçip koşmaya devam etti

Ağzımı kapatan kişinin kimin kokusu olduğunu hisettmiş gibi ona dönücektimki o beni döndürdü kendine "Karabulut ne işin var burada".....