ŞAFAK ZİFİRİ

Tam bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki kapı tıklatıldı. Albay rahat bir nefes alıp, "Gel." dedi.
İçeri bir er girdi. Albaya ve bana selam verip, "Yeni tayin olan asker geldi komutanım." dedi. Kaşlarımı çattım. Ne yani, timime gelen askerle mi tanışacaktım? Albayın, dosyasını vermemek için şekilden şekile girdiği askerle mi?

Er odadan çıkınca kızgın bakışlarım albayı buldu. Bir şey söylememe izin vermeden; "Şimdi tanışabilirsin." dedi.

Tanışalım bakalım şu askerle.

Birlikte odadan çıkıp tim koğuşuna gittik. Albay kapıyı açtığında gözlerim tanıdığı altı kişide sırayla gezindi. Herkesin meraklı bakışlarının odağında olan yedinci kişiye kaydı gözlerim.

nE?

Ne?

NE?

Karşımda duran, bana kırgınlık ve pişmanlıkla bakan kişiyi görmemek için kör olmayı diledim.

Bu nasıl buraya gelecek kadar yüzsüz olabilir!

Karşımdaki kişi, bir zamanlar delicesine aşık olduğum ama sonra beni hasta edip üstüne bir de 'Hastasın sen!' diye yaftalayan ve 2 sene önce kız kardeşinden, yeni bir sevgilisi olduğunu öğrendiğim eski nişanlım mıydı?

Yılmaz Karadağ'ın nasıl buraya gelip gözlerimin içine bakmaya cesareti olabilirdi?!