"Taehyun...neden?"
"Yapamam Beomgyu. Özür dilerim...gerçekten...özür dilerim. Sadece gözlerini kapat... ve ondan geriye say."
"Beni sevdiğini sanmıştım."
"...üzgünüm..."
Aşkın ihanetini hiç hissetmedi Beomgyu. Kırılmıştı. Hayır, parçalanmıştı. Ancak o yine sevdiğini anlayışla karşıladı. Onu aklında da kalbinde de ihanet olarak kalmasını istemedi. Sadece yanlış anlama olarak düşündü. Sadece koca bir yanlış anlama.
Bu düşünceyle belki de son kez gördüğü bademlere, gülümsedi.
"Olsun. Ben.Seni.Seviyorum."
Odada sadece bir kişinin duyacağı bir fısıltı yayıldı.
"ben de..."