ZÜMRÜDÜANKA : BİR DEVRİN HİKAYESİ

ZİRVEDEN DİBE , DİPTEN ZİRVEYE..

''Küllerimden yeniden doğduğumda, gücümü yeniden kazanmıştım..''

Zümrüdüanka kuşu misali küllerinden yeniden doğdunda değişen birçok şey vardı. Tıpkı onun zihnindekiler gibi..

''Hikayemi yeniden yazma vakti gelmişti.."

''Ben zirveyi de gördüm dibi de. Şimdi sıra onlarda.''

Rüzgâr saçlarımı bir tokat gibi yüzüme çarptığında anlamıştım uçurumun kenarında olduğumu. Esinti hızlandıkça olduğum yerde savruluyordum. Bedenimde zihnim kadar yorgundu.
Zaman kum saati misali durmandan akıp gidiyorken, insan bu akan zaman içinde birçok duygu ile tanışıyordu. Öfke, nefret, minnet, sevgi en çok da aşk...