Ege ve Ada

Ege, küçük bir sahil kasabasında yaşayan bir gençti. Her sabah deniz kenarında yürüyüş yapar, martıların çığlıklarını dinlerdi. Bir gün, kumsalda yürürken gözü bir kızın üzerinde takıldı. Ada, saçları güneşin altında parlayan, gülümsemesiyle tüm plajı aydınlatan bir kızdı.

Ege ve Ada, aynı kafede çalışmaya başladılar. Ege, Ada'nın kahve yaparkenki hafif gülüşünü izlerdi. Ada ise Ege'nin kitap okurkenki konsantrasyonunu seyrederdi. İkisi de birbirlerine karşı bir çekim hissediyordu, ama kimse ilk adımı atmıyordu.

Bir akşam, kafe kapanırken Ege, Ada'ya cesaretini topladı ve ona bir kahve içmeye davet etti. Ada gülümseyerek kabul etti. İlk buluşmaları, kafenin köşesindeki masada geçti. Ada, Ege'nin gözlerinde denizin maviliğini gördü. Ege ise Ada'nın gülüşünde güneşin sıcaklığını hissetti.

İlkbahar geldiğinde, Ege ve Ada sahil kenarında piknik yapmaya karar verdiler. Birlikte denize girdiler, kumdan kaleler inşa ettiler. Güneş batarken, Ege Ada'nın elini tuttu. Ada, kalbinin hızla attığını hissetti. İkisi de aşkın gücünü denizdeki dalgalarda buldu.

Ama hayat bazen karmaşıktır. Ada'nın ailesi başka bir şehre taşınmak zorunda kaldı. Ege ve Ada, yaz boyunca mektuplaşarak iletişimlerini sürdürdüler. Her mektup, aşkın ateşini daha da körükledi. Sonunda Ada, Ege'yi ziyarete geldi. İkisi de birbirlerine sarıldığında, zaman durdu.

Ege ve Ada, o yazı unutulmaz kılan anılarla doldurdular. İkisi de birbirlerine aşık oldular ve hayatlarını birlikte geçirmeye karar verdiler. Deniz, onların aşkının tanığı oldu. İlkbaharın güzellikleri, Ege ve Ada'nın kalplerinde sonsuza kadar yaşadı.