Unutma:
Boyalar karmaşayı, karmaşa sonu getirir. Bizim sırrımız bu olsun. Duygudan duyguya geçsin, kimse anlamasın ve biz ellerimizdeki boyaları kayalıklara sürelim. Suçları saklayalım, kınayalım tüm yüzleri, yüzsüzlükle yaşayalım ama en gerçek yalanlar arasında olan biz olsun. Ve nerede başlarsak orada bitelim. Nerede geçerse ilk bakışma orada bitsin her şey. Eller sıkıca tutsun birbirini, ellerin sahipleri değişir belki, belki aynı kalırız ve kanmayız kalbimizin oyunlarına. Bir sahne kurmuşuz gibi yaşayalım sonunu kabul edelim, boya koksun sonumuz. Bir boya paletinin içinde yaşıyormuşuz gibi rengarenk bitirelim her şeyi.
Yanılalım. Yanalım. Yakalım. Sunay olalım, Temmuz'dan korkalım. Unutmayalım. Acıları unutturmayalım.
"Kâbusları ne zaman hatırlarsan, yaşamında o anın sonunda kabusunu yaşarsın." Dedi on iki. Kabuslar anahtarmış on iki. Yaşamın hep bir parçasıymış kabuslar. Asıl kabuslar yaşamın kendisi olduğunu fark etmek için kaç mezar kazabilirsin?