Sahte hayaller

Şuan hayatımda en çok güvendiğim,yanında huzur bulduğum insanın kolları arasındayım.Mert.Her ne yaparsa yapsın hayatım boyunca onu sevecegıme ve iyi bir gelecek planları kurduğum erkek.Onunlayken hayatın,dakikaların durduğu erkek.Başımı ne zaman belaya soksam gelip benı kurtaran ve yaptığım bütün saçmalıklara rağmen benı seven erkek.Yani en azından ben öyle biliyorum.Belkide kendimi kandırıyorda olabilirim.Ama bu fikre hiçbirzaman inanmak istemiyorum.İstemeyeceğimde.Çünkü insan her ne olursa olsun yanında huzur bulduğu kişilerden vazgecmemelı.Benim bu aralar tek huzur kaynağım Mert..
Ve o güzel kollarından ayrılış.Herzaman yaptıgı gibi beni kendıne çekip yüzüme dikkatlice bakıp tüm gerçeğimin ve istediğim tek kişinin o olduguna inandıran bakış.Bunu nasıl beceriyor bilmiyorum ama nasıl yapıyorsa herzaman yapmalı.O kahverengı gözleriyle derin bakışlarını gözümden çekmemeli.Ve biz tam bu anları yaşarken yanımızdan bir kız gecer ve bana bakan o güzel gözleri içind barındıran yüzü kendine çeker ve..
"Hey,Mert.Görüşmeyeli uzun zaman oldu ama hiç değişmemişsin"diyen cırtlak bir kız sesi.Belkide benı cıldırtan da diyebilirim.O anda kafamı çevirdim ve kızın Mert'e sarıldığını gördüm.Belkide hayatımda yaşadıgım en kötu anlardan biriydi.Kendimi beni sevdiğine inandırdığım bir erkeğin başka bir kıza sarılmış olması derinden üzdü diyebilirdim.Ve onu ittiren Mert.Heh en azından bu iyi bişey ve ordan Mert'in sesi
"Ellerini boynumdan çek,Selin".İşte sanırsam bu iyi bişey.En azından benim için.O kızı daha önce daha doğrusu benim Mert'le olan ilişkim daha başlamadan önce görmüştüm.
Sarı çiyan !
Herşey böyle devam ederken her ne olduysa oldu ve kız bi anda çekip gitti.İşte o anda sevindim.En azından erkek arkadaşıma yapışmadı.Buda iyi bişey.Sustum.İkimizde sustuk.Ve belkide hayatımda ilkdefa bu kadar susarak durdum.