Esmer tenimin üzerine konan kızıl saçların, yalancı beyaz öpüşlerin albenisindeydim. Katilimin ellerindeydim; mürekkebi benim kanım, duyguları benim hüznüm, ele alış şekli benim kederim, mektupları benim ölüm fermanımdı. Yalancılar için son durağın ilk lambasıydım ve bunu fark ettiğimde kendimi aşkın içinde boğulurken bulmuştum. Acımın anahtarı ise hiç ummadığım kişinin parmakları arasında oyuncaktı.