ÖLÜ FIRTINA : KUTSAL ATEŞ

"Sis geceleri denizi hükmü altına aldığında, ölülerin adını sayıkladığı tek bir isim olurdu: Ölü Fırtına.

Lanetlenmiş bu isim, yerli halk tarafından korkuyla anılırdı; değil söylemek, duymak bile ıstırap ateşinde yanmaya sebep olurdu.

Ölü Fırtına, yaşarken sebep olduğu yıkımı devam ettirmek için birinin adını söylemesini beklerdi. Kendiyle beraber ölen ruhlar dışında biri adını söylerse, yeryüzüne tekrar gelirdi.

Her kim lanetlenmiş ismi söylerse, ebediyen lanetlenirdi; ancak o lanete hükmetme şansını da elde ederdi. Bu güç, ona istediği her şeyi verebilirdi, tek bir bedel karşılığında.

Bu bedel, sonsuz güçten daha ağır gelir, taşınması imkânsızdır. Bu bedeli ödemek, ölmekten daha beterdir.

Lanetli ruhu ancak başka bir lanetli çağırabilir; bu bedeli ancak başka bir lanetli ödeyebilir."

Uyuyan bir halk, gücü kötüye kullanan bir kral, çocuğuna ihanet eden bir kraliçe, herşeyden habersiz bir bebek yada bir tanrıça?
Ruh alevi bağı suyun ve ateşin aşkı, bu Neharion.

Neharion... eski dilde şu anlama gelir:
'Yanmayı öğrenmiş su' ya da 'gözyaşının alevle birleşmesi.'
Ne ateştir, ne sudur.
O, iki elementin bir diğerine zarar vermeden birlikte var olduğu ilk varlıktır.Neharion, efsanelerde sadece bir kez oluşmuştur:

Bir su lordunun gözyaşı

Bir alev tanrıçasının kalp atışı

DİYAR: Aynı topraklarda üç kadim Halk. Arzenler - havanın vr toprağın çocukları.
Aredyalar - Ateşin Soyluları
Undaralılar - Suyun Sessiz Hafızası