Savcının Asistanı
  • LECTURAS 22
  • Votos 3
  • Partes 2
  • LECTURAS 22
  • Votos 3
  • Partes 2
Continúa, Has publicado jun 05, 2024
Yeraltı krallığını bile alt etmiş bir Savcı düşünün; Yavuz Enderoğlu.

Ve hayata toz pembe bakan ama tek hayali Savcı olmak olan bir kız düşünün; Hülya Sarça Engin.









"Sadece bir aylığına Lütfen Savcım." Adam gözlerini yeni kazandığı dava sonucunda çekip karşısındaki kırmızı elbiseli kıza çevirdi.

"Onca adliye varken neden burası?" kız anında cevapladı 
"Çünkü burası en iyisi Savcım."

"Her cümlede bana Savcı demeyi bırak. Gün içinde zaten yeteri kadar duyuyorum."

"Peki Yavuz" Adam gözlerini belirterek kızın dediklerini tekrarladı.
"Yavuz?" kız tatlılığını ortaya atan bir gülümseme ile düzelti.
"Bey. Yani Yavuz Bey demek istemiştim." Yine aynı şekilde güldü.
Ama Adam o gülüşe yandı....





Çok yakında sizlerle beklemede kalın ❤️‍🩹🐚⚖️


kapak tasarımı bana aittir @baskabirdunyadahayat
Todos los derechos reservados
Regístrate para añadir Savcının Asistanı a tu biblioteca y recibir actualizaciones
or
#32stajer
Pautas de Contenido
Quizás también te guste
DİVANE ✔️ de selmakeskin_
58 Partes Concluida
"Küçük bir kız çocuğu gibisin." Soğuğun içime ilmek ilmek işlemesi gecenin ayazından değildi, onun buz gibi sözlerinden ürpermiştim. Gök yüzünde bizi seyreden yıldızlardan ziyade kendi ışığının aydınlattığı, o zehir karası delici gözlerine yerleşen alaylı parıltı ve söylediği son şeyle çileden çıkmıştım artık. İçimde lavlarını köpürterek sabrımın son demlerinde dolanan volkan patlamaya hazırdı, bu işin başka çaresi yoktu ve inceldiği yerden kopacaktı. Ben onun sayesinde çoktan büyümüştüm fakat o her seferinde inadına yapar gibi çocuk olduğumu savunuyordu. Beni bakışları, tavırları, hareketleri ve kelimeleriyle resmen eziyordu. Kalbimi eziyordu. "Çocuk falan değilim ben!" Diye bağırdım sonunda içimdeki ateşten okyanus çaresizce çırpınan benliğimi cayır cayır yakmaya başlarken. Aynı anda hem üşüyor hemde alev alev yanıyordum. Kendi içimde birçok imkansızı barındırıyordum. Sertçe yutkundum... Sesimi iyice yükselttiğimde tek bir mimiğimi bile kaçırmak istemiyormuş gibi dikkatle beni izlemeye başladı, artık gerçekten dayanamıyordum. "Çocuk değilim anladın mı? Değilim! Sana abi demek zoruma gitmeye başladığında büyüdüm ben!" Diye adeta haykırdım. "Duygularımı gizlemeyi öğrendiğimde büyüdüm! Susmayı öğrendiğimde, sessizce ağlamayı öğrendiğimde büyüdüm! Gözümün önünde başkasına dokunduğunda büyüdüm!" Ona ilk kez utanıp çekinmeden kurduğum bu uzun ve acımı haykıran cümleler tüm nefesimi tüketmişti fakat söyleyecek son bir sözüm daha kalbimin en ücra köşesinden saniyeler sonra çıkagelmişti. "Seni sevdiğim gün büyüdüm ben." Diye fısıldadı güçlükle soğuktan zangır zangır titreyen dudaklarım.
Quizás también te guste
Slide 1 of 10
DİVANE ✔️ cover
Beyefendi /yarı texting/  ~FİNAL~ cover
BERDEL (+18) cover
SEVDA KONMUŞ DALLARIMA  cover
EKSTREM cover
Lafügüzaf  cover
İzler Silinmez cover
NE MÜNASEBET - Yarı texting cover
Takıntı cover
Dönüm Noktası  cover

DİVANE ✔️

58 Partes Concluida

"Küçük bir kız çocuğu gibisin." Soğuğun içime ilmek ilmek işlemesi gecenin ayazından değildi, onun buz gibi sözlerinden ürpermiştim. Gök yüzünde bizi seyreden yıldızlardan ziyade kendi ışığının aydınlattığı, o zehir karası delici gözlerine yerleşen alaylı parıltı ve söylediği son şeyle çileden çıkmıştım artık. İçimde lavlarını köpürterek sabrımın son demlerinde dolanan volkan patlamaya hazırdı, bu işin başka çaresi yoktu ve inceldiği yerden kopacaktı. Ben onun sayesinde çoktan büyümüştüm fakat o her seferinde inadına yapar gibi çocuk olduğumu savunuyordu. Beni bakışları, tavırları, hareketleri ve kelimeleriyle resmen eziyordu. Kalbimi eziyordu. "Çocuk falan değilim ben!" Diye bağırdım sonunda içimdeki ateşten okyanus çaresizce çırpınan benliğimi cayır cayır yakmaya başlarken. Aynı anda hem üşüyor hemde alev alev yanıyordum. Kendi içimde birçok imkansızı barındırıyordum. Sertçe yutkundum... Sesimi iyice yükselttiğimde tek bir mimiğimi bile kaçırmak istemiyormuş gibi dikkatle beni izlemeye başladı, artık gerçekten dayanamıyordum. "Çocuk değilim anladın mı? Değilim! Sana abi demek zoruma gitmeye başladığında büyüdüm ben!" Diye adeta haykırdım. "Duygularımı gizlemeyi öğrendiğimde büyüdüm! Susmayı öğrendiğimde, sessizce ağlamayı öğrendiğimde büyüdüm! Gözümün önünde başkasına dokunduğunda büyüdüm!" Ona ilk kez utanıp çekinmeden kurduğum bu uzun ve acımı haykıran cümleler tüm nefesimi tüketmişti fakat söyleyecek son bir sözüm daha kalbimin en ücra köşesinden saniyeler sonra çıkagelmişti. "Seni sevdiğim gün büyüdüm ben." Diye fısıldadı güçlükle soğuktan zangır zangır titreyen dudaklarım.