YÜREK YANGINI| "O Yangın Bizim Sonumuz"

beni arabayla kendi arasına almasıyla ortada sıkışıp kalmıştım. kafamı kaldırıp yüzüne bakınca gözlerinin kulağımdaki küpedetakılı kaldığını fark ettim.

"bırak beni!"dedim hırsla.

sırıttı ve daha çok yaklaştı. ellerini kaldırıp küpeme dokundu.daha sonra eli boynuma gitti.

"tam beş yıl önceyi hatırlıyormusun?"dedi sessizce

kafamı salladım.

"aferin!"dedi ve devam etti "akıllı kızsın ve ben akıllı kızları severim"dedi.iğrenircesine baktım yüzüne

"ne istiyorsun benden?"dedim sabırsızca

durdu durdu ve gözlerime baktı. gözlerinde bir parıltı gördüğümde kaşlarımı çattım. gözlerinde yine nefret belirdi. göz devirdim bu neyin nefretiydi?

birden eli çenemi tutarak kendine çekti. aramızda çok az bir mesafe varken konuştu.

"bir daha bana o gözlerini devirirsen sana aklına bile gelmeyecek şeyler yaşatırım!"dedi nefesini yüzüme üfleyerek. nefesi dudaklarıma çarpıp ona geri dönüyordu. "anladın mı beni!?" dedi sinirle kafamı salladım.

"güzel"dedi "konumuza dönelim biz" dedi ve cebinden çıkarttığı pamukla ilacı aramızda tutup pamuğa ilaç döktü. ne yapacağını anladığımda arkamı döndüm kaçmak için ama araba engelledi. yan taraftan kaçmaya çalışırken belime sarılan kollarla durdum.

"şşşt!"dedi ve pamuğu birden ağzıma tuttu. " uslu dur"dedi kulağıma fısıldayarak.

çırpınırken birden bilincimi kaybettim. galiba ilaçetkisini gösteriyordu. ayaklarım işlevini bitirince yere düşcektim. ama arkamdaki beden beni tuttu. kulağım ıle boynum arasına kafasını koyup konuştu.

"bestenur"dedi ve boynuma fısıldadı "güzelsin ama yasaklı meyvemsin benim"dedi

tek duyduğum buydu ve bilincim tamamen kapandı.

BESTE NUR AKYOL
ONUR KARAN KARASU