Gün Batımı

Salona girmem için ilerlerken sola döndüm derken bir çocuk elinde kahveyle bana çarptı.

Aniden şöyle dedim. " Hayır hayır hayır ya napiyorsun ya of dua et bir şey olmasın " Sinirle tabloma baktım.Her yeri kahveydi.

Yeşil gözlü çocuk: Amma abarttın kızım ya veririm kıyafetinin parasını.

Sinirle " Sence sorun kıyafetim mi? şunun haline bak gitti emeklerim senin yüzünden." dedim.

Yeşil gözlü çocuk: Zaten o kadar güzel değilmiş sen kazanamazmışsın boşuna üzülme ben aslında sana iyilik yaptım.

Bu çocuk beni daha çok sinir ediyorduki izleyici salonundan ismim okundu. Ben ne yapacaktım . Kariyerim bitmişti. Hepsi bu hergele yüzündendi.

" Şimdi gitmek zorundayım bil ki bu iş burada bitmedi yeşil gözlu çocuk bir daha önüne bakmadan yürüdüğün zaman görüşücez . Ve senin yüzünden kariyerim nasıl bittiyse seninkinide öyle bitiricem. "

Arkamı döndüm ve yürümeye başladım . Arkamdan deli gibi bağırdı. " Umarim görüşürüz asabi kız " dedi .
~●~●~●~●~●~●~●~●~●~●~
Her şeyden habersiz olan efnan Mevsim o gün bir söz verir . Bu çocuğu pişman edecektir fakat 4 sene sonra karşılaştıklarında ne davranışlar ne de birbirlerine olan hisleri aynıdır . Aslında herşey daha yeni başlayacaktır .